Thursday, September 2, 2010

உயிர் பூவே


உயிரால் உன்னை தொடுவேன் அன்பே..
உணர்ந்தால் நெஞ்சை தா இன்றே...

வளர்வேன் உந்தன் வனத்தில் பூவாய்..
நிறைவேன் உந்தன் நினைவில் தேனாய்...

வா என்றதும் வானம் வந்தது..
தா என்றதும் தள்ளி சென்றது..

பூங்காற்றிலே பூ உதிர்ந்தது.....
தரையை சேரும் முன் உன் குழலைச் சேர்ந்தது...

கனம் ஒரு கனம் உன்னை பிரிய வேண்டும்,
உயிரே நீ என்னை தேட வேண்டும்,
உன் விழியில் ஈரம் சேரும் நேரம்,
விண்மீனாய் நேரில் தோன்ற வேண்டும்…

கண்மணியே உந்தன் கரங்கள் பிடித்து,
என் காலங்கள் தான் கடக்க வேண்டும்..

பெண் பூவே , உந்தன் நினைவு கொண்டு,
என் இரவுகளும் கழிய வேண்டும்...

உன் மனம் சொல்கின்ற வார்த்தைகளை,
நான் தினம் உறங்காமல் கேட்டிருப்பேன்..

உன் உயிர் தருகின்ற ஓசைகளை,
நான் எந்தன் உயிரோடு சேர்த்திருப்பேன்..

7 comments:

  1. அன்பின் ஆழம் உணர்வுகளின் உண்மை நிலையை எடுத்துரைக்கும் அழகான வைர வரிகள் , வாழ்த்துக்கள்

    ReplyDelete
  2. ஆஹா கவிதை! கவிதை!!

    ReplyDelete
  3. உங்கள் கவிதை பயணம் இனிதே தொடர என் வாழ்த்துக்கள்.

    ReplyDelete